Ook altijd gedacht dat de monumenten kleuren authentiek waren?
Niets blijkt minder waar. Aangezien praktisch onderzoek van schilfers verf op de voorgevel niet veel informatie gaf, ben ik eens op onderzoek gegaan via het internet. Dat blijkt wel even speuren want veel kleuronderzoek is niet voor handen anders dan de monumenten waaier van Boonstoppel.
Tot ik een interessant boekje tegenkwam ‘kleur op boerderijen, in het groene hart van Holland’ van Ineke de Visser waarin zij beschrijft van begin 17e eeuw tot in de 20e eeuw wat er aan exterieur en interieur kleuren werd gebruikt, inclusief de meest voorkomende pigmenten. Het boekje uit 2006 is niet meer te verkrijgen, gelukkig is de volledige tekst per hoofdstuk terug te vinden op agriwiki!
Ik was verrast te lezen dat begin 17e eeuw (periode waaruit onze boerderie dateert 1644) kleur op de boerderijen niet werd bewerkstelligt door het verven van houtwerk, maar vooral door kleur in gevel aan te brengen door met verschillende kleuren gevelsteen te werken. Bijv. door korfbogen boven raam en deurvensters, of door versieringen van andere kleur steen in te metselen. Zoals bijvoorbeeld de franse lelie boven de voordeur in rode steen. Zeker in geval er eiken -toen nog veel voorhanden in Nederland- voor kozijnen en luiken werd gebruikt, werd dit niet geverfd maar liet men het gewoon vergrijzen. Tja ondanks dat er goed voor de voorgevel is gezorgd, is toch niet te verwachten dat de kozijnen echt al even lang meegaan en meer als 350 jaar oud zijn!!
Het huidige monumenten groen wat algemeen aanvaard is, blijkt te dateren uit de 20e eeuw. En met name van na de oorlog als synthetische verven en dito kleuren worden ontwikkeld. Het donkergroene monumenten pigment heeft namelijk geen natuurlijke component of basis. Enkel het zogeheten spaans groen en andere groene aarde tinten bestonden voor die tijd. Spaans groen was echter een dure kleur en alleen weggelegd voor rijke mensen. Cafe het wapen van Linschoten heeft haar balkenplafond in het interieur in die kleur geverfd.